Over Midionics

Dit persoonlijk project representeert in feite een conceptueel idee, een methode, die zich ontplooid heeft sinds enkele jaren maar die vooral leven is ingeblazen dankzij een muzikaal-technisch verreikende inspiratie vanwege Pat Metheny, gepubliceerd met zijn Orchestrion in 2009.

Midionics© betreft in hoofdzaak het zo volledig mogelijk benutten van de huidige muziektechnologie om via één enkel muziekinstrument een verscheidenheid aan andere instrumenten te simuleren via klankbibliotheken en daarenboven via looping-stations simulaties van virtuele ensembles ten gehore te brengen, variërend van een jazzband, een klassiek orkest tot en met een bigband, en dit gebaseerd op de sinds 1982 bestaande programmeertaal MIDI (Musical Instrument Digital Interface).

De bedoeling van Midionics© is creatief te zijn met deze technologie. Deze technologie is reeds lang voor handen maar heeft eerder gefloreerd in een vrij statische vorm, in hoofdzaak ten dienste van routing-processen en signaalverwerking. Midi-besturing binnen het Midionics©-concept tracht daarentegen in zijn meest dynamische context te functioneren, of beter, ten dienste van de muziek en niet slechts ten dienste van de muzikant of de besturingscomponent van een set-up, en dit met de betrachting zowel op compositioneel vlak als op improvisatie- en vooral op performantievlak een meerwaarde te creëren.

"Midionics"© is een term die ik gebruik om een methode aan te duiden waarin de midi-communicatie instaat voor het in live-condities dynamisch organiseren van ensemble- of orchestsimulaties-geörienteerde muziek, gebruik makend van één enkel instrument, de gitaar. Met een uiterst gesofistikeerde gitaar ben ik in staat een platform op te zetten waarin gedetailleerde compositionele of spontane improvisatieontwikkelingen kunnen gegenereerd worden, waarin elk stukje muziek, hetzij vooraf, hetzij live-opgenomen, leunt naar het eerder compositionele spectrum. Bovenop deze lagen van akoestische en via klankbibliotheken gesimuleerde orchestraties, voeg ik het conventionele akoestisch en magnetische geluid van de elektrische gitaar toe maar dan eerder als een improvisatie component van de compositie.

Wanneer daarenboven op compositioneel vlak - in live condities - rekening wordt gehouden met het integreren van live-muzikanten, is het mogelijk de bijkomende meerwaarde van de tot nog toe ontoegepaste methode van Shared-Looping© toe te passen, waarbij - behalve het master-slave principe - improvisatie of arrangement - live - door meerdere muzikanten in één gedeelde looping kan worden ingespeeld, opgebouwd en gemusiceerd. Als het ware samen schilderen aan één schilderij...

Het is duidelijk dat pedagogische en sociologische belangen ten aanzien van muzikale opvoeding en muzikale performantie weldra gevoed zullen worden via zulke technieken (die zo verkrijgbaar zijn op de commerciële markt) waardoor een nieuwe sfeer van compositionele ontwikkeling en een nieuwe context van leer- en ontwikkelingsmethodologieën zullen gecreëerd worden.

Marc O. Verlinden